M'n nekharen staan overeind
Ken je het verschijnsel dat ineens je nekharen overeind gaan staan, je kijkt om je heen en dan blijkt dat er iemand is die je observeert.

Die persoon is met zijn of haar aandacht volledig op jou gericht.

Dat kan leuk zijn als het een eerste contact is van een nieuwe relatie. 
Vlinders in de buik.

Ken je ook het verschijnsel dat je aan iemand denkt. 
Zomaar uit het niets – en even later krijg je contact met degene waar je aan dacht, bijvoorbeeld via de telefoon of mail.

Dat is geen toeval, dat is de aller – aller eerste draadloze verbinding die er bestond.

De communicatie verloopt via een alom aanwezig veld, door de Britse bioloog Rupert Sheldrake morfogenetisch veld genoemd.

Dieren doen dingen die wij wonderlijk vinden: ze voorspellen onheil, weten wat voor weer het wordt, weten wanneer hun baasje naar huis onderweg is.

Sheldrake heeft intensief onderzoek gedaan naar dit verschijnsel bij meer dan tweeduizend eigenaren en trainers van dieren.

Hij heeft een aantal boeken geschreven waaronder: 
Honden weten wanneer hun baas thuiskomt
(Dogs that know when their owners are coming home, and other unexplained powers of animals.)

In een van deze onderzoeken waren hond en baas gescheiden, in aparte ruimtes en wanneer de baas opdracht kreeg om aan zijn hond te denken, denken dat hij z’n hond ging uitlaten, stond de hond in de andere ruimte op, en ging z’n riem pakken of ging voor de deur liggen wachten alsof z’n baas elk moment binnen kon stappen.


Magnetiseren
Een ander onderzoek gaat over magnetiseren. 
Persoon A, – de magnetiseur, gaat een foto van persoon B, – die op grote afstand is, – magnetiseren. 
Persoon B is verbonden aan gevoelige apparatuur waarmee een aantal dingen te meten is. 
Op het moment dat A begint te magnetiseren, is er verandering bij B te meten. Ook dit is communicatie via het morfogenetisch veld.

Sinds 2012 verricht ik naast de “gewone” woononderzoeken ter plaatse, ook metingen volgens deze manier bij woningen en ontstoor ik deze.

Net zoals een arts of therapeut zijn patiënt doormeet met testdozen, test ik een woning volledig door.

Er zijn beperkingen, daar ben ik heel duidelijk over.

Woononderzoek ter plaatse.
En ook wil ik heel duidelijk zijn dat een woononderzoek ter plaatse altijd de voorkeur heeft.
Ik kijk, voel en meet alles als ik bij iemand thuis ben.

Dat is een gevolg van vele woononderzoeken doen waarbij je soms de gekste dingen opmerkt waarvan je in eerste instantie niet verwacht dat het een issue is, maar later blijkt dan van wel.

Er is – ook al is de wifirouter niet ingeschakeld in het huis dat ik moet meten – eigenlijk altijd een vorm van hoogfrequente straling aanwezig.

De sterkte kan ik op afstand niet meten. 
Daarvoor moet ik echt ter plaatse zijn.

Maar… Er is zoveel wel mogelijk. 
Ik heb daarvoor wel het een en ander nodig van de woning. 
Foto’s, gegevens.
Op deze manier meet ik regelmatig een woning op grote afstand van mij, waar de reiskosten normaal gesproken een bezwaar zouden kunnen zijn, maar op deze manier is het geen bezwaar.

 
Zeker nu is het belangrijker dan ooit om de woning goed te hebben. 
De woning mag niet een belasting vormen, zeker nu er meer mensen verkouden of grieperig zijn.


0 Comments

Leave a Comment